Jos van Bussel, bestuurslid
Prinsjesdag, dus een nieuwe begroting van Ontwikkelingssamenwerking. Liesje Schreinemacher doet haar naam eer aan. Ze maakt de toch al uitgeklede begroting nog schrijnender door verdere bezuinigingen, zo’n 7 procent in 2024. Het is 105 pagina’s aaneenschakeling van een beetje minder, een beetje vertragen, een beetje weghalen bij ambassades en vooral: veel geld overhevelen naar asielopvang in eigen land. Maar liefst € 3,5 miljard in de periode 2023-2026. Is dat nodig?
De reden is onduidelijk: soms staat er als reden ‘de verwachte extra toestroom van asielzoekers’ (blz. 11), soms ‘als gevolg van een hogere asielstroom dan eerder verwacht’ (blz. 56). Of die asielzoekers nog moeten komen of niet, de rijksoverheid is er een meester in om zich erin te verslikken. Volgens de Rekenkamer zijn de kosten in 23 jaar 21 keer te laag begroot, en niet zo’n beetje ook. In 2022 bedacht Justitie het COA met een half miljard, maar had men daar 1,5 miljard uitgaven, vooral door hoge kosten voor noodopvang. Niet Justitie draagt de gevolgen van wanbeleid, maar Ontwikkelingssamenwerking. En met zo’n bedrag van 3,5 miljard kun je weer lekker vooruit. Daarnaast gaat er structureel € 59 miljoen extra naar ‘beperking van irreguliere migratie’ en ‘bevordering van terugkeer bij onrechtmatig verblijf’, met name te besteden in Noord-Afrika.
Schrijnend, cynisch. Durf je dit nog ontwikkelingssamenwerking te noemen? Mocht u zich af en toe afvragen of de wereldwinkels nog toekomst hebben, dan is mijn antwoord: ze zijn keihard nodig, nu misschien nog meer dan ooit! |