Na de Coronacrisis, zo roepen tal van economen, politici en bestuurders, volgt een economische crisis. Werkeloosheid neemt toe, bedrijven gaan failliet, voor ZZP-ers is geen werk meer, toeristen blijven weg en het aantal vakantievluchten neemt zienderogen af.

Kortom de koopkracht daalt, de consumptie neemt af en daarmee ook de productie van allerhande goederen hetgeen weer leidt tot nog grotere werkeloosheid en afname van koopkracht enz.

Kortom een rampzalige vicieuze cirkel.

Maar was die steeds maar oplopende en aangejaagde consumptie en productie niet juist de oorzaak van de onhoudbare CO2 uitstoot, de opwarming van de aarde en de klimaat en milieucrisis?

Wetenschappers, politici, bestuurders en milieuactivisten die zich druk maken voor duurzaamheid en behoud van een leefbare aarde pleiten al jaren voor het terug gaan naar kleinschaligheid, afname consumptie en het aan strenge milieuregels binden van productie van goederen.

In een artikel in het Parool sprak men zijn zorg uit voor de aanstaande inkrimping van Amsterdam als gevolg van de drastische daling van toeristen, buitenlandse studenten en expats. De bevolkingskrimp, zo schrijft een econoom van ING-bank is slecht nieuws voor de economie. Sterker nog, bevolkingsgroei is de drijvende kracht achter economische groei, hoe meer Amsterdammers hoe groter de consumptie in winkels en horeca. Dat zal allemaal wel waar zijn maar wat ik als Amsterdammer zie, is dat steeds meer Amsterdamse gezinnen weg trekken omdat er geen woningen meer zijn. Veel woningen en delen van woningen worden in beslag genomen door Expats die zich hoge huren kunnen veroorloven en door buitenlandse studenten. Jonge woningstarters maken geen enkele kans.

Om weer terug te komen op de economische recessie, de winsten bij banken en grote internationale bedrijven blijven, mede door massaontslagen, redelijk overeind, de ontslagen werknemers echter zijn degenen op wie de crisis afgeschoven wordt

Kan dat niet anders. Denk het wel.

Als we het aantal werkuren drastisch verlagen, bijvoorbeeld van 40 naar 25 uur per week kunnen veel werklozen zo weer aan de slag. Wil je dat kunnen financieren dan zullen wel met zijn allen een stapje terug moeten doen. De ommezwaai van een puur op winst gerichte economie naar een duurzame economie zal op een zorgvuldige wijze moeten plaats vinden. Van hoog tot laag met uitzondering van de 15% mensen in Nederland die nu al op het laagste minimum zitten, zullen we financieel moeten inleveren. Inleveren met inachtneming van het oeroude humanistische principe: “De breedste schouders moeten de zwaarste lasten dragen “

Alleen op deze wijze kunnen we de volgende 50 jaar, rekening houdend met de noodzakelijke duurzaamheid, op een redelijk sociaaleconomisch niveau verder leven.

Je kunt de aankomende economische recessie als een ramp zien of als een kans. Ik zie het als een kans.

Benieuwd hoe anderen daar over denken.

hansbeerends@planet.nl