Ooit zei iemand tegen mij, op jouw leeftijd moet je goed oppassen dat je niet achter de geraniums komt te zitten want er zijn van die plantenbakken op wieltjes, voor je het weet zetten ze zo’n bak voor je snufferd. 

In mijn vorige blog hierover gaf ik aan hoe belangrijk het mij lijkt om in een omgeving te werken waar je leeftijd onderwerpen met elkaar kan bespreken. Bijvoorbeeld zoals in Afrika dit gebeurt volgens de Ubuntu filosofie. Daar moest ik ook aan denken toen ik met mijn twee zakelijke partners in gesprek was en de één tegen de ander zei: “John is al wat ouder, maar zal ik jou deze week nog even bellen dan hebben we het er nog eens over ?” Daarna vroeg ik hem:” veronderstel je nu dat ik op mijn leeftijd er wel geen zin meer in zal hebben om te leren of denk je misschien dat ik het niet meer kan leren?” 

Gelukkig werken we in een prima sfeer samen en konden we er open over praten. Hij legde me uit wat hij dacht. Het bleek een voorbeeld van hoe een jongere collega kan vinden dat hij een oudere niet kan vragen zich nog in te spannen. Leren om te voldoen aan geldende eisen, ook al is het wel belangrijk. Daarom wilde hij ook geen beslag leggen op mijn tijd. Als ik er niet naar had gevraagd was mij overkomen wat onderzoek heeft uitgewezen. “Ouderen boven de zestig kunnen nog best genoeg leren maar door verschillende gewoontes van henzelf en van hun omgeving komen ze minder in leermomenten terecht en neemt daardoor hun leervermogen af.” Jongeren die uit mededogen vermijden vraagstukken te bespreken die je in leersituaties brengen is één van die gewoontes. Ze beseffen niet dat ze ouderen zo achter de verrijdbare geraniums zetten. Van de andere kant als je het voor ze moeilijk maakt om over eisen van deze tijd te praten zet je natuurlijk jezelf achter de geraniums en dat is niet nodig.

Want dat we als ouderen veel en snel kunnen leren viel mij weer op in deze corona tijd. Ook ik heb versneld geleerd om aan online ontmoetingen mee te doen en ze zelfs te organiseren en met Zoom te faciliteren. Ik zag daar best tegen op en vroeg me ook af wie aan de uitnodigingen gehoor zouden geven. Binnen een aantal maanden is het een belangrijke ontmoetingsmogelijkheid geworden voor ons platform. Ook voor de bijpraatsessies op de laatste maandag van de maand waar ook de digibeet gezellig aan mee kan doen. Vaker heb ik nog wel het gevoel dat ik zit te klungelen maar dan zie ik andere dat ook doen en denk ik dat hoort bij leren van nieuwe dingen. 

Dit versterkt mijn inzicht dat we ook op latere leeftijd veel kunnen leren om te vernieuwen, maar je moet wel durven en er wat moeite voor doen. Bijvoorbeeld door van jongeren te leren, dan geef je ze ook geen gelegenheid je achter de geraniums te zetten. 

Het gesprek met mijn jongere partner maakte me weer bewust om mijn leervermogen te onderhouden. Dit vermogen bewust inzetten is nodig om met jongere generaties  aan een betere wereld te werken. Als oudere doe je er extra toe wanneer je die verbinding tussen generaties weet te maken. Wat zouden we op ons platform kunnen leren of doen om dat te bevorderen? John van Balen

Ik wordt binnenkort zeventig een mooi moment om over dit thema de dialoog te zoeken en binnenkort met jouw input deel 3 te schrijven. Hoe denk jij erover? (Reacties zijn welkom aan voorzitter@wereldwinkel.nu)